“Sanat Kritik-Aynalıgeçit’te Bir Karşılaşma: 21 Mart Dünya Şiir Günü” için çağdaş şiirimizin kıymetli isimlerinden Selcan Peksan ve Yaprak Damla Yıldırım “Şiirin Çatlaklarından Yeni Dünyaya” isimli bir bildiri kaleme aldılar. Dünya Şiir Günü kutlu olsun!
Şiirin Çatlaklarından Yeni Dünyaya
Dışarı
Evrensel ilkelerin boşa düştüğü, mutlak hakikatlerin olmadığı bir dünyadayız.Hem anlam arayışının anlamsız ve çağdışı sayıldığı hem de spiritüel dinginliğin geleneksel alanlarının, kültürün, sanatın, duyguların kapital değer biçimleriyle metalaştırılıp kârlı bir endüstriye döndüğü dünyada… Patriyarkanın, ırkçılığın, emperyalizmin, sömürgeciliğin, cis-heteroseksizmin, sağlamcılığın ördüğü şiddet çemberinin ortasında, hayatımızın ne kadar anlamlı olduğunu kanıtlamak zorunda bırakılıyoruz durmadan. Var olmak için fark edilmek, fark edilmek için ilgi çekmek, ilgi çekmek için sınırlı sayıda kelimeyi sürekli değişen ağızla, moda jargonla ve esneyen bir vurguyla bağırmaya, profilimizi sayılarla, şok üstüne şoklarla, sürekli uyarıcılarla görünür kılmaya mecbur kalıyoruz.
zaman dökülüyor cam çerçeve devriliyor dünya
besleniyor muktedirler topuklarımızdan sızan kanla
devleşip kükrüyor her bir adaletsiz
dişlerinde etimiz
Tedirginiz, çok tedirginiz. Ekolojik felaketin, moral yıkımın ortasında verdiğimiz mutlu pozlarla, gittikçe artan hızda baş döndürücü bir hayatı üç hayat gibi, bir hayatı robot hızında yaşamamız gereken zamanda kafalarımızdaki uğultuyla sersemlemiş vaziyetteyiz. Algoritmik soyutlanmayla hayatlarımız dağılıyor.
daraldıkça yakamızda şiddet
toplanıp nefesleniyoruz dünyanın iç coğrafyasında
Davet
sıyrılmak için üstümüze çöken tuğlalardan
patronlardan ‘adamlardan’ eğri büğrü yasalardan
baskınlarından anadil bekçilerinin
cezaevi tutkunlarından
bir keşif lazım
yaratıcı yıkım
müspet bozunma
Doğrularımızı belirleyen sınırları aşan alanlar lazım bize. Yaşamı nasıl yaşadığımızı yeniden düşünmeye, yaşamayı yeniden öğrenmeye, bir ağacın ağaç olmasının hakikatine, bir ağacın ağaçlığından yayılan hakikatin bize sızmasına ihtiyacımız var.
Şiirin gücünü tam da burada buluyoruz.
böyle başlıyor söz ve ses
çınlıyor medusa’nın kahkahası
dünyanın boş evlerinde
kendimize yeni gökler kuralım diye
kural bozan düzen yıkan dalgalı dil
tenimizin zarlarından içeri sızıyor
tanelenip dağılıyor sözcük bilgisi
bir kapı aralığı bırakıyor taş zeminde
imkân cambazı kelimeler
yeryüzünün karasından kurtulmak için
İç
Yeni anlamlandırma biçimlerine olanak tanıyarak, muktedirin dilini reddederek, çatlaklardan ilerleyerek canlılar arasında, insanların içlerine kanallar açarak, nefes boruları oyarak, insanlar, doğa, beden ve dil arasında ağlar yaratarak…
mezopotamyadan başlatıyor ateşi
yazıyor duasını enheduanna
bir dağ yıkılsın diye
dilin merkezinde
bağlar kuruyor
Anlamlı bir hayat hayalini arayan kemiklerimize işlenmiş harflerle, hatrımızda yankılanıp çoğalıyor ses. Duyarlılıkta ortaklaşmanın, dijital hengâmeye karşı insanlar arasındaki bağları yeniden ve yeniden inşa etmenin, şiddetin tuğlalarını söküp yeni bir dünya inşa etmenin gücüyle…
Şiir bizi bir araya getiriyor.
Selcan Peksan, Yaprak Damla Yıldırım
