Freud İstanbul’da

Ceren Lordoğlu, Suat Derviş’in evlerle, kentsel mekânla nasıl diyalog kurduğundan bahsediyor. Sınır, Ankara Mahpusu romanlarından ve “İstanbul Halkı Nerelerde Oturur?” röportajlarından yola çıkarak bu diyaloğu inceliyor. Derviş’in çocukluğunun geçtiği Çamlıca’daki konağa, evliliğinde nerede oturduğuna bakarak yaşadığı “ev”lerin romanlarındaki etkisine değiniyor. Yazarın bu bağlamda kaleme aldıklarının ise dönemin sıradan, hatta görünmeyen insanının gündelik hayatına kapı araladığını söylüyor. […]

Banu Yıldıran Genç, Suat Derviş’in ilk kez 1947 yılında tefrika olarak yayımlanan “Kendine Tapan Kadın” romanındaki Etyemezli Sârâ karakterini inceliyor; Derviş’in “bir aşk romanı olarak başladığı bu eserini nasıl zamanla bir sınıf romanına çevirdiği” üzerinde duruyor. Suat Derviş’in Sârâ ile hayatı iniş çıkışlarla dolu bir karakter yarattığına dikkat çeken Banu Yıldıran Genç, “onun sınıf atlama mücadelesi boyunca çevresindeki diğer karakterlerle” nasıl bir ilişki kurduğunu irdeliyor. Yazar, her ne kadar “Sârâ’dan ziyade Nazan karakterini ön plana çıkarmaya çalışsa da” Sârâ’nın kişiliğine yüklediği detay ve derinlikle onu tam bir “roman karakteri”ne dönüştürdüğünü belirtiyor. […]

Didem Ardalı Büyükarman, Suat Derviş’in eserlerinin yıllar sonra okuyucuyla buluştuğunu vurgulayarak Kadıköy’de Muhakkak Bir Define Vardır tefrikası üzerinde duruyor. Eğlenceli yaz havasıyla açılan romandaki atmosfer, Kamuran isimli kahramanın, bir gece kardeşi Handan’a benzettiği kadının Moda sahilinde kaçırıldığını görmesiyle bozuluyor. Bu kırılma noktasından sonra Kamuran’ın hayatı değişiyor ve kendisini kardeşini aramaya adıyor. Roman buradan sonra şifrelerle kentte define arama macerasına dönüyor. Derviş, okurunu ayazmalarda, dehlizlerde, İstanbul’un altında gizli kalmış tünellerde gezdiriyor. Bu kısmı ise Büyükarman, Dan Brown’ın eserlerine benzetiyor. […]