Ahmet Hamdi Tanpınar Anlatıyor: “Bizim asıl klasiğimiz Yahya Kemal’dir.”

Esra Dicle, Suat Derviş’in Aksaray’dan Bir Perihan isimli kitabında “teatralliğin roman söyleminin kurulumunda önemli bir araç olduğunu” belirtiyor, “teatralliğin metnin anlam üretiminde ne derece etkili olduğu” üzerinde duruyor. Esra Dicle; ailesi Aksaray’da yaşayan, kendisi de gençlik yıllarını Aksaray’da geçiren Perihan ve ailesinin hep dışarıdan bir göz tarafından izlendikleri bilinciyle hareket ettiklerini belirtiyor ve bu durumun da kendisini “teatrallik” kavramına götürdüğünü ifade ediyor. […]

Emek Erez, Suat Derviş’in 1935-1937 yılları arasında yaptığı röportajların derlendiği Çöken İstanbul kitabını inceliyor, “ev işçisi kadınların belleği”ne yansıyan onca söylemin bugün için nasıl bir anlam ifade ettiği üzerinde duruyor. Bu kapsamda “kent içi yoksulluk” kavramından yola çıkan Erez, bu röportajların “güvencesiz emeğin hâlâ gündem olduğu bir dünyada alt sınıfların belleğini dışa vurması bakımından işlevsel” olduğunu da belirtiyor. Bu derlemede yer alan diyaloglar, “Türkiyede emekçi kesimin bugün de devam eden sorunlarını anlaşılır kılıyor”. […]

Serimizin 14. gününde Mukadder Gemici, Beş Şehir’in Erzurum bölümüne odaklanarak Tanpınar’ın hikaye anlatıcılığı üzerinde duruyor. […]