İpek Duben: Ten, Beden, Ben – İpek Duben

Esra Dicle, Suat Derviş’in Aksaray’dan Bir Perihan isimli kitabında “teatralliğin roman söyleminin kurulumunda önemli bir araç olduğunu” belirtiyor, “teatralliğin metnin anlam üretiminde ne derece etkili olduğu” üzerinde duruyor. Esra Dicle; ailesi Aksaray’da yaşayan, kendisi de gençlik yıllarını Aksaray’da geçiren Perihan ve ailesinin hep dışarıdan bir göz tarafından izlendikleri bilinciyle hareket ettiklerini belirtiyor ve bu durumun da kendisini “teatrallik” kavramına götürdüğünü ifade ediyor. […]

Neslihan Cangöz, Suat Derviş’in Çöken İstanbul adı altında bir araya getirilen röportaj serisi üzerinde duruyor. Suat Derviş, bu kitapta kent yoksullarına mercek tutar. Onların nasıl koşullar altında yaşayıp çalıştığını gösterir. 1930’lu yıllarda Cumhuriyet ve Tan gazetelerinde yapılan röportajlarda Derviş, kumaşçılarla, lokanta sahipleriyle, kasapla, bakkalla, veremlilerle, yoksul hanlarda, bekar odalarında yaşayanlarla, iş kazalarına uğrayanlarla, yan kesicilerle, terzilerle, sirkecilerle konuşur. Cangöz bu konuşmalardan yola çıkarak, Derviş’in ruh ikizinin günümüzde Latife Tekin ve Pınar Öğünç olabileceğini söylüyor. […]

Duygu Çayırcıoğlu, Suat Derviş’in Çılgın Gibi kitabındaki aşk hikâyesini ele alıyor. Romanın kadın kahramanı Celile, hayatın seyircisi olmuş, tecrübesi az ve kendine meslek, çevre edinememiş bir isimdir. Aksiyonsuz yaşantısında bir gün “çılgın gibi” bir aşkın içine düşer. Bu dönüm noktası Muhsin’e aşık olmasıyla başlar. Hikâyenin sonunda intihar etmesi beklenen kadın figürü, hayatının aktif bir faili olmaya karar vererek Muhsin olmadan yaşamaya devam eder. Çayırcıoğlu, “Bu roman ataerkil bir toplumda çıkışsız kalmış kadının sıkışmışlığını anlatıyor.” diyor. […]